Doseljavanje iz drugih krajeva

Nada odbeglih Turaka, da ce im posle rata Prokuplje biti vraceno, nije se obistinila, ali se nije ispunila ni zelja mestana Srba da im se besplatno podele kuce, zemlja i druga napustena turska imovina. Odredbama Berlinskog kongresa, 1878. g, nova srpsko-turska granica postavljena je na vrhu Prpolca, tako da je cela Toplica usla u sastav Srbije. Turcima je zabranjen povratak, ali im je ostavljeno pravo da preko opunomocenika prodaju svoje kuce, okucnicu i drugu imovinu, izuzev obradive zemlje, koja je presla u vlasnistvo srpske drzave. Ovakve opunomocenike Turci su nalazili obicno medju Srbima u Prokuplju, s kojima su do rata bili u dobrosusedkim odnosima.

Prema Zakonu o naseljavanju, naseljenici su u oslobodjenim krajevima, pa i u Toplici, dobijali od drzave po 4 hektara obradive zemlje i po 20 ari zemlje za okuicnicu. Zadruzne porodice, za svakog muskog clana iznad 16 godina starosti, dobijale su jos po 2 ha. Naseljenici – zanatlije dobijali su okucnicu, po hektar obradive zemlje i besplatno gradju za kucu. Posle 15 godina zemlja je prelazila u vlasnistvo naseljenika, koji su za jos tri naredne godine bili oslobodjeni placanja poreza drzavi.

Naseljavanje Toplice novim srpskim zivljem pocelo je 1880. godine. Najvise je bilo doseljenika iz zapadne Srbije, krusevacke Zupe, Crne Gore, Sandzaka, okoline Peci, kao i iz pogranicnih krajeva prema Bugarskoj. Izvestan broj porodica iz Vojvodine naselio se u sela Nova Bozurna i Aleksandrovo. Isto tako i nekoliko italijanskih porodica, koje su radile na izgradnji zeleznicke pruge od Beograda do Nisa, nastanilo se U Novoj Bozurni.

Starosedeoci Srbi nisu rado gledali na dosljake sa “svih strana sveta“, koji su, bez sumnje, svojim razlicitim dijalektima, raznolikom odecom i posebnim mentalitetom i obicajima uneli nespokojstvo medju domoroce. Zato je dugo bila velika retkost da su mladje generacije doseljenika i starosedelaca medjusobno stupale u brak.

Medju naseljenicima bio je i poznati junak iz bosansko-hercegovackog ustanka 1875. godine, vojvoda Peko Pavlovic. Nacelstvo toplickog okruga odobrilo je oktobra 1880. godine, da mu se moze dodeliti “izvesna zemlja za naseljenje u selu Berilju“.